[منبع ۱؛ صفحه ۱۴۴] - [راسل ایکاف]:
ادغام عمودی شاید معمول‌ترین روشی است که از طریق آن سازمان می‌تواند منابع عمده‌ی عدم قطعیت را کنترل کند. این کار شامل درونی کردن یک فعالیت بیرونی است که سازمان را به‌طور عمده تحت تأثیر قرار می‌دهد. مثلا وقتی که شرکت فورد شروع به تولید فولاد موردنیاز خود کرد و یا وقتی که اغلب شرکت‌های بزرگ نفتی تمام یا بخشی از پمپ بنزین‌ها را در تملک می‌گیرند، ادغام عمودی انجام می‌گیرد. بنابراین ادغام عمودی یک سازمان می‌تواند هم در بخش عرضه (داده‌ها) و هم در بخش تقاضا (ستانده‌ها) رخ دهد.
البته ادغام عمودی همیشه متضمن نتایج مطلوب نیست؛ در برخی از موارد این نوع ادغام شرکت را در فعالیتی درگیر می‌کند که در آن هیچ نوع قابلیتی ندارد و از این رو هزینه‌ی عملیات شرکت را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. به همین دلیل است که برون‌سپاری برعکس ادغام عمودی، می‌تواند موجب کنترل هزینه‌ها بشود.
