[منبع ۱؛ صفحه ۹۳] - [راسل ایکاف]:

آینده نگاری مرجع (صورتبندی بی‌سامانی)، دورنمایی است از آینده‌ی سازمان که بر ۲ فرض غلط استوار است: نخست اینکه سازمان همچنان به پیمودن راه فعلی خود ادامه دهد و دوم اینکه محیط آن سازمان، تنها به صورتی که سازمان انتظار دارد دگرگون شود. از آنجا که دورنماهای بیشماری از ویژگی‌های شرکت و محیط را می‌توان تصویر کرد، نخست باید به ویژگی‌هایی پرداخت که با وضعیت آینده‌ی سازمان مرتبط تر هستند؛ اما باید دقت داشت که گاهی اوقات این ویژگی‌ها آشکار نیستند. آینده‌نگاری باید آنقدر بلندمدت باشد که به متغیرهای ذی‌ربط فرصت دهد تا آسیب‌های خود را علنی کنند.

برای مثال، یک شرکت خودروسازی در سال ۱۹۶۰ با بررسی روندهای موجود مربوط با صنعت خودروسازی و با فرض حفظ سیاست‌های خود، به این بی‌سامانی رسید که تا سال ۲۰۰۰ می‌بایستی ۱۱۷٪ سطح شهرها را خیابان‌ها و بزرگراه‌ها تشکیل بدهند. به وضوح روشن بود که این بی‌سامانی نمی‌تواند اتفاق بیفتد. از این رو انتظار تداوم میزان تولید و استفاده از اتومبیل امکان پذیر نبود.